زندگی مثل تئاتره!
غلامرضا خضری که در دو دهه اخیر تنها نمایشنامه‌هایی به قلم خود را روی صحنه برده است با اشاره به استفاده از ظرفیت دیگر نویسندگان در کارهای جدید خود گفت: «در یکی دو سال اخیر سعی کردم که این سنت شکنی را داشته باشم و با نمایشنامه “فصل ۵” از روان‌شاد استاد “رمضان امیری” این موضوع را شروع کردم. چند سال پیش نیز در یک کارگاه نمایشنامه نویسی را زیر نظر “پیام لاریان” که یکی از بهترین نمایشنامه نویس‌های کشور است شرکت کرده بودم و در آن کارگاه، با متن نمایشنامه “پروانه الجزایری” که برنده جایزه بهترین نمایشنامه جشنواره فجر نیز شده آشنا شدم. پس از گفت‌وگو با ایشان، متن فوق در اختیار ما قرار گرفت و تمرینات ما برای این تئاتر شروع شد.»
کارگردان تئاتر پروانه الجزایری اظهار کرد: «دلیل این انتخاب من، نوع نگاه متن مذکور به زندگی ما تئاتری‌هاست و با دیالوگی شروع می‌شود که همه ما به آن اعتقاد داریم: “زندگی مثل تئاتره؛ اینو همیشه بابام می‌گفت.” همه ما اعتقاد داریم که تئاتر و زندگی ما هنرمندها با یکدیگر عجین و جدا نشدنی است. در این نمایش تمرین و تکرار اتفاق می‌افتد و شخصیت‌های نمایش فکر می‌کنند زندگی مثل تئاتر است و شاید بتوان با یک اجرای دوباره، حتی عزیزانی که از دست دادند را به زندگی برگردانند.»
وی افزود: «تفکری عمیقاً فلسفی پشت این موضوع است که شاید آدم‌ها بتوانند با این فکر و ذهنیت، فردی را از دنیای از پس از مرگ برگردانند یا وقتی غمگین هستند با یک اجرای مجدد، غم را فراموش کنند و به انسان هایی شاد و فارغ از غم تبدیل شوند.»
غلامرضا خضری داستان پروانه الجزایری را این‌طور شرح داد: «این تئاتر، داستان چند جوان است که در یکی از روزهای سرد به شهری اطراف تهران به نام جیرود می‌روند که سردترین نقطه آن محدوده است. این منطقه کنار شمشک و نزدیک به پیست اسکی قرار دارد و در این فصل هیچ کس به آنجا نمی‌رود. با نزدیک شدن شب و تاریک شدن هوا، این افراد متوجه می‌شوند که یکی از دوستانشان که از تنهایی رنج می‌برد، در خواب دچار ایست قلبی شده است. این شخصیت‌ها حالا در تکاپو هستند و آرزو دارند که ای کاش مثل یک بازی که صبح مشغول آن بودند، می‌شد بازی را تکرار کرد و مثل تئاتر، فیلم و یا هرچیزی که امکان کات دادن و تکرار در آن وجود دارد، این مردن را به عقب برگردانند. این تئاتر با یک پایان باز، که مشخص نمی‌شود که این شخص فوت کرده یا زنده است به پایان می‌رسد.»
کارگردان نمایش پروانه الجزایری توضیح داد: «این نمایش توسط گروه هنری کلاغها و فرهنگسرای رمضان امیری به مرحله اجرا رسیده است. بازیگران این تئاتر “احمد پورک”، “نازنین شکیب‌زاده”، “سارا صیادی”، “مهرشاد امینی‌زاده”، “محمد محمدپور”، “زهرا باقرزاده” و “حسین احمدخسروی” هستند سعی ما در همه‌ی برنامه‌ها، معرفی استعدادهای جدید به عرصه تئاتر بوده است.»
تنها داروی مسکن در دسترس،هنر است
وی خاطرنشان کرد: «هیچ وقت از شخصی انتظار کمک نداشتم، به ویژه افرادی که مسئولیتی دارند. ما هنرمندها باید خودمان هوای هم را داشته باشیم تا حال دلمان خوب باشد. در زمانی که سایه مرگ و اتفاقات شوم، گاه و بی‌گاه روی جامعه است و ما در حال از دست دادن بزرگان و عزیزانمان هستیم، تنها داروی مسکنِ در دسترس، هنر است و امیدوارم همه آدم‌های این جامعه به این موضوع توجه ویژه‌ای داشته باشند.»
این هنرمند افزود: «من هنوز ایستاده‌ام و روی صحنه‌ی سیاه نفس می‌کشم و تا زمانی که زنده هستم، قول می‌دهم که برای یافتن استعدادهای ناب این شهر در هنر تئاتر، تمام تلاشم را انجام دهم. سعی می‌کنم مطالعات بیشتری داشته باشم، بیشتر بخوانم و بیشتر ببینم تا کسانی را تربیت کنم که سال‌ها بعد، افتخار شهر و دیارم باشند. با شوق و ذوق برای پرواز کلاغها و بچه‌های این شهر در آسمان بزرگ هنر تلاش می‌کنم و از هیچ چیز ابا و ترسی ندارم.»
مخصوصاً در شهر من بوشهر است. قیمت بلیت یک کنسرت در شهر بوشهر قبل از شیوع کرونا، ۱۰۰ الی ۱۴۰ هزارتومان بود و کمترین قیمت آن هم ۴۰ هزار تومان است ولی ما در تئاتر هنوز روی بلیت‌های ۱۰، ۱۵ و ۲۰ هزار تومان مانور می‌دهیم. تئاتر خود به خود در بوشهر مظلوم بوده، با شیوع کرونا این مظلومیت چند برابر شد و کار به جایی رسید که به سمت مرگ ناگهانی و روزی که دیگر هیچ وقت نتوانیم تئاتر ببینیم پیش می‌رفتیم.»
وی بیان کرد: «متاسفانه سایه سیاه این ویروس منحوس و مرگ‌زا روی صحنه تئاتر افتاد، اما برای من همیشه این موضوع روشن بوده که بیماری‌ها و جنگ‌ها و اتفاقات مختلف رخ می‌دهند اما یک هنرمند هنوز می‌تواند به جامعه و مردم شهرش خدمت کند و هنر را به آن‌ها تقدیم کند. در هر شرایطی با تفکر و تصمیم مناسب، می‌توانیم نمایش‌ها و اتفاقات خوب را رقم بزنیم. حتی در این شرایط که شاید اجرای یک نمایش تئاتر اولویت خیلی از مردم ما نباشد، اما مردم به تغذیه روح نیاز دارند و برای این تغذیه هیچ چیزی مناسب تر از هنر نیست.»
سرپرست گروه هنری کلاغها در پایان ابراز امیدواری کرد که روزهای خوب خیلی زود برگردد. وی تصریح کرد: «من بسیار خوشحالم که ۲۸ بهمن می‌توانم مردم شهرم را، هر چند محدود ببینم و با همدیگر آرزو کنیم تا روزهای شاد این کشور و جامعه و هنر برسد.»
به گزارش ایسنا، تئاتر پروانه الجزایری به نویسندگی پیام لاریان و کارگردانی رضا خضری، از ۲۸ بهمن ماه ۱۳۹۹ به مدت ۱۰ روز در پلاتو استاد صغیری مجموعه تئاتر شهر (مجتمع فرهنگی هنری ۹ دی بوشهر) به روی صحنه خواهد رفت.
گفت‌وگو از: «محب حسنیان» و «حسین فیروزه» – ایسنا
